Καθένας
 |
| W.A.Auden |
Αν ανοίξεις ένα φρεάτιο θα αναδυθεί δυσοσμία από τον υποκείμενο υπόνομο, αν κλείσεις το φρεάτιο και εξαφανιστεί η δυσοσμία, αυτό δε σημαίνει ότι από κάτω δεν υπάρχει ο υπόνομος. Είναι το ίδιο με αυτό που πολύ κυνικά ομολόγησε κάποτε κάποιος εκλεγμένος του λαού, «σκάνδαλο είναι μόνο ό,τι αποκαλύπτεται». Σύμφωνα με τους «πιστούς» της Εκκλησίας, τους δέκτες του καθιερωμένου κυριακάτικου κηρύγματος μετά τη λειτουργία «ο Θεός δεν κρίνει την κατοχή του πλούτου αλλά τη διαχείριση αυτού». Ενδιαφέρουσα άποψη και πολύ βολική. Σύμφωνα με το νεοσύστατο αυτό δόγμα, ο καλός μάνατζερ πάει στον παράδεισο. Αμφισβητείται η τύχη του φτωχού πλην τίμιου μεροκαματιάρη που δουλεύει με μοναδικό σκοπό την καθημερινή επιβίωση. Η τελευταία απέχει απλά μια αξιοπρέπεια από τη χλιδή.
Η περίφημη και κακώς εννοούμενη ελληνική ευελιξία είναι το απόλυτο εργαλείο της ανηθικότητας. Έτσι και ο παραπάνω ορισμός του σκανδάλου που λειτουργεί σαν το πρόσχημα της νομιμότητας που επικαλούνται οι παράνομοι. Ο τόπος αυτός έχει υποφέρει από την ευελιξία των κατοίκων του. Αυτό το τόσο αριστοτεχνικό πονηρό ξεγλίστρημα, ο ελιγμός που τον συναντάς από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους μέχρι την (μη) εφαρμογή του νόμου. Και αυτός ο επιτηδευμένος νόμος, το τέλειο κατασκεύασμα των επιτηδείων, είναι το άλλοθι της παραβατικής τους συμπεριφοράς. Αυτοί που επικαλούνται τη νομιμότητα και τη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν κατασκευάσει το φρεάτιο που κρύβει τον υπόνομο.
Η περίφημη και κακώς εννοούμενη ελληνική ευελιξία είναι το απόλυτο εργαλείο της ανηθικότητας. Έτσι και ο παραπάνω ορισμός του σκανδάλου που λειτουργεί σαν το πρόσχημα της νομιμότητας που επικαλούνται οι παράνομοι. Ο τόπος αυτός έχει υποφέρει από την ευελιξία των κατοίκων του. Αυτό το τόσο αριστοτεχνικό πονηρό ξεγλίστρημα, ο ελιγμός που τον συναντάς από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους μέχρι την (μη) εφαρμογή του νόμου. Και αυτός ο επιτηδευμένος νόμος, το τέλειο κατασκεύασμα των επιτηδείων, είναι το άλλοθι της παραβατικής τους συμπεριφοράς. Αυτοί που επικαλούνται τη νομιμότητα και τη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν κατασκευάσει το φρεάτιο που κρύβει τον υπόνομο.
Η απληστία είναι από τη φύση της ατελές συναίσθημα. Η χρηματοοικονομική κρίση που εξελίσσεται αυτό το διάστημα είναι το αποτέλεσμα της αδηφαγίας θνητών προνομιούχων. Η αχόρταγη όρεξη τους, όταν πρόκειται για πλούτο, δεν προκαλεί δυστυχώς αναγούλα αλλά ακόμα περισσότερη πείνα. Και γι’ αυτό το μέλλον δεν επιφυλάσσει μεγάλες ελπίδες.
Στα τέλη του 15ου αιώνα ένας Άγγλος ανώνυμος συγγραφέας πραγματεύεται στο αλληγορικό του δράμα την κλήση του βασικού του ήρωα, του Καθένα, από τον Θάνατο να εκθέσει τα πεπραγμένα του στον κόσμο. Η εικόνα παραπέμπει στα θρησκευτικά δόγματα, αποτελεί όμως μια πολύ πιο ρεαλιστική απεικόνιση. Η πλεονεξία και η απληστία ως αρχές του Κακού, πηγάζουν από τη λήθη της θνητότητας. Οι υπόλοιποι που αγκομαχούν με ορίζοντα επιβίωσης τη μία μέρα, τη μία εβδομάδα ή τον ένα μήνα, δεν έχουν πολλές επιλογές, στην πραγματικότητα μόνο τις δύο που πρότεινε ο Άγγλος ποιητής W.H. Auden : «Αν αλήθεια θέλουμε να ζήσουμε, καλύτερα να αρχίσουμε τώρα αμέσως. Αν δε το θέλουμε, δεν πειράζει, αλλά καλύτερα να αρχίσουμε να πεθαίνουμε».
Σχόλια