Το Ρίζωμα
"Όταν γεννιέται τό βρέφος εγκαταλείπει τήν ασφάλεια τής μήτρας, τήν κατάσταση όπου αποτελούσε ακόμα μέρος τής φύσης - κι όπου ζούσε διαμέσου του σώματος τής μητέρας του. Τή στιγμή τής γέννησης είναι ακόμα συμβιωτικά προσκολλημένο στή μάνα, κι ακόμα καί μετά τή γέννηση παραμένει, όπως καί τά περισσότερα άλλα ζώα. Όσο πιό απόλυτος είναι ό αποχωρισμός, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη νιώθει ν’ αντικαταστήσει τίς αρχικές βιολογικές ρίζες από νέες. Ωστόσο απομένει ακόμα μιά βαθιά λαχτάρα νά μήν αποκοπούν οί πρωταρχικοί δεσμοί, ή νά βρεθεί μιά νέα κατάσταση απόλυτης προστασίας καί ασφάλειας, νά ξαναγυρίσει στό χαμένο παράδεισο. Όμως ό δρόμος γιά τόν παράδεισο είναι φραγμένος από τή βιολογική - καί ιδιαίτερα άπό τή νευροφυσιολογική - υφή τού ανθρώπου. Μιά μόνο λύση υπάρχει: ή νά επιμείνει σ’ αυτή τή λαχτάρα του νά γυρίσει πίσω, καί νά πληρώσει μέ τή συμβολική του εξάρτηση από τή μητέρα (καί άπό συμβολικά υποκατάστατα όπως
